पर्देश बाट ल्याई दियको चिनो मायालुको
मखमली चोली मलाई कती शुहायको ।।
पोहोर साल सिर्बन्दी र चेप्टे किनी दिदा
मेरै लागि पर्देश मा दु:ख गर्छु भन्दा ।
भाग्य मनी बनेको थे उनको अंगालो मा
सबै पिर भुली गय मैले छेड भरमा ।।
छोरो जन्मियो यस्पाली परदेशी जस्तै
कहिले फिर्छौ पिया हस्छ तिमी जस्तै ।।
झम्के फुली नौगेडी अब चाहिदैन
तिम्रो सिन्दुर सिउदोमा साथ पाइदैन
फर्क प्यारा दु:ख गरौ अब आफ्नै देशमा
पौरखी लाई फाप्छ अरे पौरख माटोमा ।।
"खलान को मान्छे"
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें