न खुलेको भय हुन्थो खुले पक्षी सास्ती भयो
मनको चोखो माया मेरो उपहाश प्रती भयो । ।
पिडा हुन्छ जलन बड्छ आजकाल उनको हाशो ले नि
घाउँ माथी नुन चुक सहदा झन ठुलो खती भयो
मेरो माया फुल जस्तो काँडा बिच नफुले नि
जुन डुब्दा पर्ने सित नानी झार को गती भयो । ।
घाम को किरण मेरो लागी नपोखियोश अब देखी
दिना हरु डुबाउछु खै कस्तो मती भयो । ।
मान्छे हरुको भिडमा हरायको मान्छे हु म
जस्लाई आफ्नो ठाने मैले उस्कै दुखको नियती भयो । ।
"खलानको मान्छे "
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें