आकाश को छानो मुनी,धर्तिको एक कुनामा
हिमाल को पर्खाल भित्र बाश मेरो कटेरोमा ।।
उकाली ओराली हिड्छु सधैं पाहाडको
कलकलाउने झरना खोला बग्छ त्यो ठाउमा
मजुर नाच्छ,कोयली गाउछ डाफे संगीत बजाउछ
फुल पनि मुस्कुराउछ पुतलिको तालमा ।।
शान्ती दुत देब पुरुष बैदिक तपो भुमी जो
हजार जाती जनजाती को कर्म भुमी नेपाल मा
"खलान को मान्छे"
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें