तिम्रो आभाश ।

तिम्रो आभाश ।
थातिनैछ अझपनी
उस्तै ताजापनमा
जस्तो
नानी झार माथि सित परेछ
म उस्तैछु अझपनी
स्‍मृतिमा बाच्दापनी
बन्दपरेली भित्र को तस्बिर
अझपनी उस्तै छ
कुनै भेद छैन म र साँझ को चरामा
उसरिनै गोधुलिमा पर्खिरहेछु
छितिजले रुझाउने आभश दिएनी
कालो बा दल लाई वास्था नगरी
चट्याङ र बिजुली को पर्वहाँ छैन कत्तिपनी
अत्रिप्त नयन
कालो बादल भित्र
तिमीलाई खोजी रहेछ
---___----
बश ।
जिबन एक प्रतिक्षा हो
बगर जस्तै प्याशी मन
अत्रिप्त चाहना हरु
संगै बुनेका सपना हरु
पुरा नभयपनी
मनले थातिनै राखिरहेछ
एक बिहानी मेरो लागी
घामले सुनको बिहानी लेराउला
तेही आशामा म संध्यालाई बिद गरी
बिहानिको प्रतिक्षामा
शिव उपसना मालिन हुन्छु
तिम्रो आभाश मन मा बोकेर
बाचीरहेछु
बाचिरहेछु
अशोक खलानको मान्छे

खोजी रोकियको छैन

जितार नबीन छैन
बिचार नबीन छैन
देशमा नयाँ चटकेको
खोजी रोकियको छैन
बिचार नबीन छैन
आचार नबीन छैन
उस्तै रक्सी उस्तै स्वाद
खोल मा हेराफेरी
नाम मा हेराफेरी
शब्दमा हेराफेरी
शङ्कल्प मा होइन
बाचा मा होइन
कर्तब्यमा होइन
अधिकार को खोजी
अधिकारीको खोजी
चुन्ने चूनाउने दुबै बिबश
बश ।:
शमर्थक्क को खोजी
पगरी भिर्नू परेकोछ
बिचार को के कुरा
जितार हुनू परेकोछ
जनता को नाममा
जनत लाई झुक्काउनू परेकोछ
मोलतोल भाउताउ
बडिबडाउ भैरहोश
महंगी बडेकैछ
बानी परिसक्यो
कस्सले केपाउने र केछोड्ने
प्रस्ट हुँनु पर्‍यो
बश ,
जितार पाईन्छ
हतार हतारमा
जिन्दाबाद जिन्दाबाद
डबली घेरिन्छ
समय घर्कियपनी
मिलेमतो गरिन्छ
जनताको छोरा हौ ।
मोलतोल मिल्नूपर्यो
देशको केकुरा
भुडि भर्नू पर्यो
हा हा हा
जुगामा ताउ लगाउदै
एकदीन म भाशन गर्छु
ताली मर्ने जमात किन्नू पर्यो

- अशोक "खलानको मान्छे"
फ्रान्क्फर्ट , जर्मनी

कालो लाई कालो नदेखी रातो भन्नू थियो मैले

कालो लाई कालो नदेखी रातो भन्नू थियो मैले
हत्या लाई हिम्शा नदेखी क्रान्ति भन्नू थियो मैले
काँहानिर गल्ती भयो खै। जान्न सकिन
चोरी आक्रमण गर्ने लाई बाहादुर भन्नु थियो मैले
स्याबाशी को धाप नमारेपनी
औंला उठाउन नहुने थियो मैले
भलै पल्लाघरको सानदाई काटिउन
उनी सोझो भयको दशी को साँटो सुध्धखोर भन्नू थियो मैले
भन्न सकिन क्रान्तिकारी भईन
चन्दा को नाममा लुट लाई ढाक्न सकीन
तेसैले होला कालो रात को गाना गाँुनेहरु
भिजिलान्ते भन्छन अशल बन्न सकीन
-----____-----
गाऊ को बाटो भरी बिछाईयको पाशो छल्न सकीन
भलै पुरै गाँऊ खली किन नहोश?
फिरौतीको खेल लाई क्रन्तिकरीता भन्न सकिन
आँखा चिम्म गरेर सबै हेर्न सकीन
भलै माथ्थलाघरे काका को खुट्टा किन नभाचिवोश
उठीबाश सहनू थियो हामिले
आँखा भरिबेदना बोकी भाई को छात्ति दाग्नसकीन
डरछ मलाई ईश्वरको
तेसैले हत्यालाई क्रन्ति भन्न सकीन
अशोक् खलान को मन्छे
नोट :

यूद्द ताका लेखीयको यो कबिता आज पनि क्रान्तिकारी को नाम मा लुट् हत्य फिरौती मा रमाउने जमात देखि पुन प्रकासन गर्दै छु ।