मत जलिरहे सधैं अन्धकार संग लड्दै ।
केही अहंम घमन्ड थे सबै सबै त्याग्दै ।।
दुनियाँको दिप बन्न नसकेर के भो
जिउदछु यसरिनै मनको कालो फ्याक्दै ।।
प्रक्रिती को गुणा सत्ते चराचर यो जगत
बशुधैव कुटंम्बकंम एक मन्त्र जप्दै ।।
एकै सत्ते एक हरी हृदय मा खोजी
जल्छु जल्छु जल्दै जान्छु हरी एक खोज्दै ।।
"खलानको मान्छे"
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें