लेखिन अरे एउटा कथा

लेखिन अरे एउटा कथा समर्पण को उनले 

सिउदो भरी सिरबन्धी मा लुकाई ब्यथा जुनले 

आशु झार्दै वियोगको डोली चड्दा फेरि 

संझाईंन रे गुराश लाइ सझाउछु याद मनले .. 

दोवाटो र चौबाटो ले पनि स्वधे अरे 

रुने छैन अतितको कुनै सपनाले 

लेखिन 

मनको गहिरो सागरमा प्रीतको मोती भरी

नुनिलोमै गुनिलो भै पुज्ने छिन रे मनले 

रीती होरे मिल्नु छुट्नु यात्रा जिन्दगीको

साटिदैन चोखो माया कहिँ कतै सुनले 

लेखिन अरे 

"खलानको मान्छे"

Tadhako Sathi by shiva pariyar

आगो बिना जल्छ यो दिल

आगो बिना जल्छ यो दिल 

पानी ले पनि पोम्छु यो दिल 

यस्तै हुन्छ चोखो मायामा

हुरी न आई उड्छ यो दिल 

आगो बिना 

थामिदैन ताप हरु

आशु बिना नै दिन्छ यो दिल 

के के के हुन्छ आजकाल 

प्रीती बिना पागल यो दिल 

सम्झेर टोलाउछ दिल 

बिर्शने लाई खोज्ने यो दिल 

आगो ----

हरदिन भौतारीदै  जान्छ 

उनको दैलो पुग्छ यो दिल 

फुल हरु चुडेर हास्छ 

फुल झर्दा रुन्छे यो दिल 

------

"खलानको मान्छे"

 

 

हरदिन आशु पिउन पनि

हरदिन आशु पिउन पनि बज्रको मुटु हुनु पर्छ 

सम्झेर नै निश्टुरिको नाम सुईकार्न सक्नु पर्छ । ।

कस्लाई पो रहर होला जुन हेरी रात बिताउने बैशमा 

टोलायर चिशो मन सेक्न आफैलाई थप थापाउनु पर्छ । ।

पिडा लुकायर पनि मुस्कुराउनु पर्ने जिबन 

साना साना खुशी खोज्दै सधै सधै जल्नु पर्छ । ।

परदेश मा शुख छ रे शुख खोज्न पर्देशिय 

जती दुख गरे पनि दुख जित्न गिर्नु पर्छ । ।

संझिदैनन नोठको बिटा गन्ने हरुले दुख पिडा 

घर देशमा बस्ने हरुले सुख सयल गर्नु पर्छ 

धौले घरको काम के छ ? सम्पती को काम के छ 

मन मा सुख हरायर पसिनाले नुहाउनु पर्छ 

हरदिन आशु पिउन पनि बज्रको मुटु हुनु पर्छ 

"खलानको मान्छे "