आउने जाने दुबै बाटो बन्द भय पछी
निर्मायाको याँदले रुदा फेवा सुके पछी
हिमाल कहाँ देखिन्छ र प्रिती टुटे पछी
बादलले जिन्दगीलाई सधैं छोपे पछी ।।
अजम्बरी नाता जल्छ पापी दुनियाँमा
गंम्भिर बन्छन पीडित हरु यही दुनियाँमा ।
जुन रुन्छ रात भरी पहाड दिनको घाममा
बैशमा नै ओईली झर्छ फुल हरु पिरती को तापमा ।।
जिन्दगीको आधा बाटो मेटी सके पछी
याद जल्छ आधा बाटो हिंड्न भुले पछी ।।
"खलानको मान्छे "
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें