अचानो भै सधै भरी रेटियको मन
आगो जस्तो ताप हरु खपी बस्ने मन
एक झरी बर्षी दिन्छ आखा सम्झनामा
आकाश मा जुन तारा अधेरी यो रात
अचानो ,,,,,,
पिर पनी कस्तो कस्तो अतृप्त मनको
आफ्नै छाया पराई बन्छ किन दुखीयाको
दिन पनी दिन होइन कठोर रात जस्तो
जिउदो चिता जलीदिन्छ बाध्यता यो कस्तो
अचानो ,,,,,
"खलानको मान्छे "
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें