सुहागरात त्यो प्रणय रात

जिबन को एउटा कबिता आज लेख्दै छु .अनन्त आत्मावर हरु कविताले न्याय गर्यो गरेन आफै छुट्याउनु होला
                                   सुहागरात त्यो प्रणय रात

मायाको सिमान्ग्कन संगै
अटुट बन्धन मा बधियर
तिमीले मलाई सकार्दै
बर माला पैरियाको थिय
अनन्त यात्रा को शुरुवात थियो
तिम्रो बरमाला
मैले भनेकै थिय माया गर्छु तिमीलाई
मन ले सरिराले
बचन ले
तिमीले पनी भनेकी थियौ
माया गर्छु
अगाढ असिम
र अनन्त
जुनी जुनी संमा
खैत तिम्रो अगाढ अशिम माया
मायाको यथार्थ स्वरूप
सरिर को शुख पनित हो
या जिबन को सुत्रधार
प्रेम को नया बिज
ब्याड मा छरिने
अषार मा छरिने धन जस्तै
खैत तिमीले समर्पणको ध्वनि बुझेकी
आत्मा आत्मा को मिलन
अबस्य शारीरिक पिडा माया हुन्छ
तर तेस्को बिज फुट्दा
नाशोका रुपमा रहेहा जैविक,भ्रुण
नवजात शिशु बन्छ
ए प्रियशी
तिमीले
बाबाले दियको
दान पत्रिकाको
हिसाब गर्यौ
त्यो हाम्रो लागी
नया जिबनको
शुभ कामना भरियको आशिर्बाद थियो
तिमीले सुहाग रातमा
आफ्नो कौमार्य मात्र दिन्नौ
मेरो ब्राम चार्य  धर्म लाई
पनित परिवर्तन गरिदिन्छौ
मलाई गृहस्थी बनाई
तिम्रो मालिका होइन
जिबन को पुजारी बनाउछौ
कसरी मैले तिमीलाई पिडा दिय
मैले पनित बराबर पिडा भोगे
मेरो हर स्वतन्त्रता तिमीलाई सुम्पे
जिबन को हिशाब मा
तिमीलाई भन्दा
घाटामा म नै छु
ए मेरो जिदगी
सुहाग रात प्रणय र समर्पण को रात हो
ब्रमचार्य र कौमार्य धर्म को तब्दिलिको रात

"खलानको मान्छे "