मलाई आशु देउ म खुशी माग्छु
जशो तशो यो जिबन बिताउछु
सम्झे भने कहिँ एकान्त मा
बाल पन को खेल सम्झन्छु
तिमी फुली देउ म शुवाश मा रम्छु
भावारा होइन तर बदनामी हुन्छु
पुर्नेको रात एक्लो भयमा
जुन हेरी चित्त बुझाउछु
तिमी फैली देउ म कुजिदैछु
पानी बग्ने बगर हुदैछु
भाग्यले काही भेट भय भने
दुई किनार झैँ हेरी बस्नेछु
"खलानको मान्छे"
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें