मेरो एउटा सिंगो संसार जलायको धेरै भयो
ननिभ्ने आगो मनमा सल्कियको धेरै भयो
खडेरीको प्याशी मन हुरी जस्तै बत्तिएछ
पल पल ठेश लागी दुखायको धेरै भयो
मेरो ....
सम्झनाको पाता हरु छाती भित्र घर गरेर
याद हरु बल्झियर रूहायको धेरै भयो
जिन्दगी लाइ जिन्दगीले सतायाको धेरै भयो
मनको आकाश धुवाले ढाकियको धेरै भयो
"खलानको मान्छे "
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें