संगै हुँदा कतिपए कुरा हरु भुले हो ला

संगै हुँदा कतिपए कुरा हरु भुले हो ला
घुर्काएको याँद आयो फकाउन भुले हो ला ।।

तारा खस्दा आकाश मा तिम्रै खुशी माग्छु किन ?
सुन् चादी होइन मैले प्यारले फुल दिए होला ।।
सिमेन्टको जङलमा भर्भराउदो बैश ढल्यो
पसिनाले नुहाँहुदा सपनिमा देखे हो ला ।।


फुलको मन्झरिले यहा न-बिच्काको होइन
मनको तरेलिमा सङै बयली नखेलेको होईन
यादै यादको छाँया उडि बादल बन्छ गगनमा
आफैलाई भुले कती  सधै तिमिलाई सम्झे होला ।।
"खलानको मान्छे"

म भित्र को राक्क्षेश हाबी भयको बखत

म भित्र को राक्क्षेश हाबी भयको बखत 
जिबन धाराको मूल्य मान्यता लत्याई रहे 
धर्मान्तर गर्ने सैतान हरुलाई अंकमाल गर्दै 
स्वयको चेतना लत्याई रहे बिन्दास हुदै !!
,,,,,,,,,,,,,,,,
श्रीष्टि को संपूर्ण सत्ते के हो धर्म को उद्देश्य के हो 
मानविय चेतनामा भगवान को अर्थ के हो 
बेद गिता बाइबल कुरान र गुरुवाणी को मान्यता 
योग पुजा भक्ति भजन को काहा छ प्रभुता !!

धर्मान्तर गराउने हरु ईश्वर लाई सैतान
सैतान लाई ईश्वर प्रमाणीत गराउदै छन
स्वयम कठपुतली बनेका हरु नोठ मा रमाउदै
गिता का ठाउँमा बाइबल वा कुरान बदल्दै छन् !!
...........
सनातन सत्ते संपूर्ण नस्ट गर्ने दुस्साहास गर्दै
पाखण्डी हरु धर्म भिरु बन्ने होडमा मन्दिर भत्काउदै
उपासनाको तरिका बदल्दै घृणा को बिउ रोप्दैछन
एक एक गर्दै सान्ती खल्बल्याउदै धर्म को भोक मेट्दैछन
,,,,,,,,,,
गडीमाई को बिरोध गर्ने हरु गुम्बा तोड्न पुग्छन
कुरान च्यात्ने हरु बाईबल बड्न पुग्छन
भाई भाई बिच पर्खाल उभियाई गुरुवाणी अलाप्न पुग्छन
धर्मान्तर को सिमा छैन यहा एउटै ईश्वर बाडछन् !!
,,,,,,,,
सिमा मा सैनिक हरु देश का लागी लड्छन
तर घर भित्र आगो झोस्ने भाई संगै कसरी लड्ने हो
पाहाड तराई हिमाल टुक्राउदै नविनता अलाप्ने हरु
मन भित्र भय पाल्दै हतियार बड्दै छन्
,,,,,,,
यहाँ भाई भाई राजनीति र धर्मको आवरण मा लेपिदै
रगतको प्यासा बनेका छन् ,जातिबाद को अलाप ले
फेरी पाहाड र तराईमा आगो झोस्दै हिमाल झुकाउदै छन्
रगतको फेवाताल भरी नब राष्ट्रबाद अलापिदै छ
,,,,,,,,
म भित्र राक्क्षेश हाबी भयको धेरै भयो
अब मेरो कुण्डलिनी जागरण गर्न बाकी छ
ईश्वरीय सत्ता संपूर्ण सत्ते र सान्ति जागृत गर्दै
पुन मेरो देश लाई सनातन मार्गमा हिडाउनु छ
खलानको मान्छे

फुल्नु मात्र होइन जिबन झर्नु पनि ह्रैछ

 फुल्नु मात्र होइन जिबन झर्नु पनि ह्रैछ
माया भन्दा भन्दै घृणा बोक्नु पनि ह्रैछ !

मसानमा पुगेका लाई अब नासंझिनु
दिनलाई रात सरी बनाई बाच्ने पानी ह्रैछ

श्रीजनाका भ्रुण आफ्नै हातले चेप्दा
भाग्ये लेख्ने मसी खिज्दै भौतारिनु पनि ह्रैछ !

फुल्नु ,,,,,
सम्झना का नदीमा डुब्ने हरु भन्छन
भेट्नु मात्र होइन माया छुट्नु पनी ह्रैछ !!

माया बिना जिबनको गन्तब्य भुल्दा
हासो याद आशु साथि बन्नु पनी ह्रैछ !!
खलानको मान्छे

http://soundcloud.com/umesh-subba/fulnu-matrai-hoina-jeewan?utm_campaign=share&utm_content=http%3A%2F%2Fsoundcloud.com%2Fumesh-subba%2Ffulnu-matrai-hoina-jeewan&utm_medium=facebook&utm_sou

बक्र रेखा

बाङ्गो टिङ्गो बक्र रेखा  जिन्दगीको बुझियन
सधै झरी पर्ने आखा कहिलेपनी थामियन

कहिँ दिन रात जस्तो रात झनै कस्तो कस्तो
दुख्ने मुटु लुक्ने घाउ रोग केहि भेटियन
बाङ्गो टिङ्गो बक्र रेखा जिन्दगीको बुझियन

अधीर छ मन मेरो सखी तिमीलाई संझीयर
समयको धारा बद्दलियो तर यो मन बद्द्लियन
बाङ्गो ,,,,

हत्केलामा भाग्य बोकी दर दर भौतारिय
लेख्न खोजे धेरै कुरा केहि लेख्न सकियन
बाङ्गो ,,,,,
मरो माया किनाराको बालुवा झैँ बगिह्र्यो
नबोलेरै उनको माया साउने झरी रोकियन
खलानको मान्छे
सपना सबै सत्ते हुदैन बाट

कतै फुले कतै झरे बसन्त नआई फुल हरु

कतै फुले कतै झरे बसन्त नआई फुल हरु
बरालिय हावा सरी बसन्त नआई फुल हरु !
कती मिठो मादकतामा मन्द मान्द मुस्कुराउदै
कहिँ पाउमा कहिँ सिरमा बसे  सजिई  फुल हरु !!
दाग पनी चन्द्रमाको मन मोहक लाग्छ किन
फुल्नु को अर्थ सुवास छर्नु भुल्दैन्न ई फुल हरु !!
फुल्छ फुल हिलो मा नै कमल हरु पवित्र भै
हेर्ने आखा खुले पक्षी समर्पित ई फुल हरु
जिन्दगीको एउटा बाटो भुमरीमा अलमलिदा
कतै फुले कतै झरे बसन्त नआई फुल हरु
खलानको मान्छे
विन्दिया संग्रह बाट

घ्रिणा गर मायाँ गर्छु

घ्रिणा गर मायाँ गर्छु 
मायाँ गर्छु घ्रिणा गर 
जिन्दगीको सत्ते बेग्लै
देख्ने आँखा भन्दा पर 
,,,,,,,,,
यात्रा कस्तो जिन्दगीको 
सम रेखा बाङ्गो टिङ्गो
कही कतै भेटियन 
थकाई मार्ने नयाँ टुङ्गो 
,,,,,,,,
बाँकी अंश पछी 
"खलानको मान्छे"

सपनाको च्यादर हटायर, रातको घुम्टी भित्र खुशी खोजे

सपनाको च्यादर हटायर, रातको घुम्टी भित्र खुशी खोजे 
निष्पट अन्धकार ले च्याप्दा ,मसान मै नयाँ बाश रोजे 
सपनाको ,,,,,,,
म पहिलो मान्छे होइन मार्दै जिउन खोज्ने घरी घरी 
ब्यहोशिमा होश खोजेर ,भौतारिए सधै भरी 
खलानको मान्छे 
गित को बाकि अन्तरा पक्षी

कही मायाँ हाशोमा झुलेछ

कही मायाँ हाशोमा झुलेछ 
त्यहि मायाँ आशुमा डूबेछ 
फेरी मायाँ ब्यापार मा फसेछ 
आनौठो रहेछ माया अनौठो रहेछ 
,,,,,,,,,
बादलुको घुम्टि मा कहिँ 
मायालुले मुहार छोपेछ 
बादलुको घुम्टो भित्र 
कहिँ आशु बर्षी रहेछ 
कहिँ आधी हुरी ल्याई 

छेद बिक्षेद बनाई दिन्छ
अनौठो रहेछ माया अनौठो रहेछ माया
,,,,,,,
कतै बत्साको ताजमहल बनिदिने
झुपडीमा भोका प्याषामा जीदिने
कतै दियो ,तेल ,कतै सुता बन्छ माया
अनौठो रहेछ माया अनौठो रहेछ माया
खालानको मान्छे

अपराध के थियो मेरो

अपराध के थियो मेरो 
भुल काहा भयो मेरो 
फुलको शुवास मा बग्दा 
दिन रात झैँ भयो मेरो 
अपराध ,,,,,,,,
बाधियाको थिय बन्धन मा 
मनको नाता छुट्यो मेरो 
सिसा जस्तै टुक्रा टुक्रा 
रेटीदै मन तड्पियो मेरो 
,,,,,,,,,

झुटो साचो खेल जिबन को
माया हार जित बिश्वास को
निस्कलंग्क को नै छ र
पर्दा उठ्दा छुट्यो माया ..
पर्दा उठ्दा छुट्यो माया
खलानको मान्छे

न भन्न सके मनको कुरा

न भन्न सके मनको कुरा 
लेखेर च्याते मनको कुरा !
भनेको भय केही हुन्थोकी 
हृदयमै ह्रयो हृदयको कुरा !
न भन्न ,,,,,,,,,
आखै मा राखेथे चन्द्र मुखिलाई 
मुटुमा लुकाई राखेथे उनीलाई 
एउटा नया आशा जगाई 
लुकाई रहे सधै आफै लाइ 
न भन्न ,,,,,,

फुल को सौन्दर्य मात्र के हो र
सुवाश को भेउ नपाए
माया पनी त तेस्तै रहेछ
मनको कुरा खोल्न नसके
न ,,,,,,,
रम्हेता संसार को आफ्नै ठाउमा
फरक फरक छ कण कण मा
पाउनु नपाउनु भन्दा पनी
थाहा दिनु ठुलो ह्रैछ जिबनमा
न ,,,,,,
मेरो माया टाडाको जुन लाइ
बन्द मुटुको महसुस मलाइ
सुवास कान्ति भन्दा पनी
उनको खुशी लाख मलाई
खलानको मान्छे
सपना सबै सत्ते हुदैन मेरो संग्रह बाट

टाडा को जुन हेरेर के गर्नु अन्धकार छ मन भरी

टाडा को जुन हेरेर के गर्नु अन्धकार छ मन भरी 
टिम टिमाउने ताराहरु हास्दछन मेरा रात भरी !
,,,,,,,,
एउटा मधुर धुन ले आशा जगाई उठाउदा 
पुतली झैँ मन नाच्छ फेरी दिन भारी !!
टाडा को जुन ,,,,,,,,
भिखारी यो मन उनकै मायाँ कल्पिरहंन्छ  
चरी बनी उडी रहन्छ उनकै माया मन भरी !!
,,,,,,,,,
छेड मै पानी हुरी बताश छेड भर मै उत्साहा छ 
उनको याद का बगैचामा रेटिन्छु म छेड भरी !!
खलानको मान्छे

कही ईश्वर मान्ने हरु छन्

कही ईश्वर मान्ने हरु छन्
कोही ईश्वर जान्ने हरु छन् !!
जिबनको आपा झापिमा पनी 
सधै ईश्वर पुज्ने हरु छन !!
मन्दिर चैत्य गिर्जाघर मस्जित धाउने हरु 
मान्छे लाइ टेकी इश्वर खोज्ने छन् !!
,,,,,,,,
कोही सेवामा ईश्वर रोज्ने छन
कही पिडामा इश्वर खोज्ने छन 
जिबनको हर दुख्ख सुख्ख मा 

सधै ईश्वर भझ्ने हरु छन् !!
,,,,,,,,,,
ईश्वर देख्ने हरु भन्छन
मनमै हरि बसेर हेर्छन 

सात कर्म ले मान्छे लाई 

उजिल्याउदै चिनाउछ्न
खलानको मान्छे 

हासेर दिन काटे मैले

हासेर दिन काटे मैले 
भिझेर रात काटे मैले 
निस्टुरी को यादमा 
सधै यो मन रेटे मैले !!
,,,,,,
 तड्पियर बाच्ने कोशीस 
बगर को माछी भेटे मैले 
अनौठो छट्पटाईमा मन्छे 
उनकै नाम रटे मैले 
खलानको मान्छे 

यस्पली म आउन पाईन

यस्पली म आउन पाईन 
सान्नानी लाई भेट्न पाईन 
गाउँ घर को आटो पिठो
सप्राक सप्राक खान पाईन 
,,,,,,,,,,,,,
एक हल गोरु थिय 
बाझो खेत जोत्नु थियो 
घरका भन्ट्याङ भुन्टुङ हरु 
सँग खेली रंम्न पाईन 
,,,,,,,,,,

भय भर को देबी देव
भाकी राखेको नै थिय
भेट्न मनकी देबेश्र्व री
सागर तरी पुग्न पाईन
,,,,,,,,,
यादँ उनको छात्ती भरी
देखाउ भने कहाँ देखाउ
सम्झाएर संम्झने
ठाउँ संम्म टेक्न पाईन
यस्पाली म आउन पाईन
सान्नानी लाई भेट्न पाईन
खलानको मान्छे

घट घट मा उनकै चर्चा गजब भेटियछ

घट घट मा उनकै चर्चा गजब भेटियछ
तनको सुवाष संग मनको माया मेटियछ
,,,,,
आवरण मा सजियर हिड्नु पर्ने कस्तो रिति
मिठा मिठा गुनाशोमा मनको नाता सकियछ
,,,,,,,,,
हल्ला खोरी जिन्दगीको हुरी जस्तै चल्दो ह्रैछ
खडेरीको बनको आगो मन भित्रै झोशियछ
घट घटमा उनकै चर्चा ,,,,
चोखो माया छेड भर मा कुल्चे पक्षी बाकी के छ
प्रेम को व्याकरण मा धोखा सजिलै टासियछ
*_खलानको मान्छे
पूर्ण गीतल (अन्जुमन संग्रह बाट )

ढुङ्गा फोड मुर्ती बनाउ तिमी कलाकार हौ

ढुङ्गा फोड मुर्ती बनाउ तिमी कलाकार हौ 
मुटु फोड घाइते बनाउ तिमी कलाकार हौ !

मेरो भन्नु केही छैन अब जिब्रो थुते पक्षी 
सुनी बस्छु कुरा सुनाउ तिमी कलाकार हौ !!

प्रतिवाद गर्दिन म तिमीले बोल्ने ठाउमा 
मेरो पिडा आपनै भजाउ तिमी कलाकार हौ !!

तराजुमा जोख कहिँ गमलामा सजाउ 

थुनी पिजडामा रूहाउ तिमी कलाकार हौ !!

लाख तिम्रो माया मलाइ केही पलको याद
त्यो मुर्तिको चोइटे ढुंगा लत्याउ तिमी कलाकार हौ
"खलानको मान्छे"
मेरो अन्जुमन संग्रह वाट

गह को ताल फुटेर बग्यो आज निर्‍मायालाई संम्झदा

गह को ताल फुटेर बग्यो आज निर्‍मायालाई संम्झदा

जिबनमा किन बाडी आयो आज निर्‍मायालाई संम्झदा

गहको,,,,,

मुठ्ठिको बालुवा जस्तै बन्दो ह्रैछ चोखो माया जिबनको

जिबन सुधा रस सुकेर गयो निर्‍मायालाई संम्झदा !!

गहको ,,,,,

धर्तिमा फुल सुकेर गयो आकाश मा जुन लुकेर बस्यो

बग्ने मन बगर भै रोकियो आज निर्‍मायालाई सम्झदा !!

गहा,,,,

कालो बादलाको छायाँ फेरी पनी देखियो छितिजमा

आखेट भै मन छटट्पटियो आज निर्‍मायालाई सम्झदा !!

"खलानको मान्छे"

कही मायाँ हाशोमा झुलेछ

कही मायाँ हाशोमा झुलेछ 
त्यहि मायाँ आशुमा डूबेछ 
फेरी मायाँ ब्यापार मा फसेछ 
आनौठो रहेछ माया अनौठो रहेछ 
,,,,,,,,,
बादलुको घुम्टि मा कहिँ 
मायालुले मुहार छोपेछ 
बादलुको घुम्टो भित्र 
कहिँ आशु बर्षी रहेछ 
कहिँ आधी हुरी ल्याई 

छेद बिक्षेद बनाई दिन्छ
अनौठो रहेछ माया अनौठो रहेछ माया
,,,,,,,
कतै बत्साको ताजमहल बनिदिने
झुपडीमा भोका प्याषामा जीदिने
कतै दियो ,तेल ,कतै सुता बन्छ माया
अनौठो रहेछ माया अनौठो रहेछ माया
खालानको मान्छे

न भन्न सके मनको कुरा

न भन्न सके मनको कुरा 
लेखेर च्याते मनको कुरा !
भनेको भय केही हुन्थोकी 
हृदयमै ह्रयो हृदयको कुरा !
न भन्न ,,,,,,,,,
आखै मा राखेथे चन्द्र मुखिलाई 
मुटुमा लुकाई राखेथे उनीलाई 
एउटा नया आशा जगाई 
लुकाई रहे सधै आफै लाइ 
न भन्न ,,,,,,

फुल को सौन्दर्य मात्र के हो र
सुवाश को भेउ नपाए
माया पनी त तेस्तै रहेछ
मनको कुरा खोल्न नसके
न ,,,,,,,
रम्हेता संसार को आफ्नै ठाउमा
फरक फरक छ कण कण मा
पाउनु नपाउनु भन्दा पनी
थाहा दिनु ठुलो ह्रैछ जिबनमा
न ,,,,,,
मेरो माया टाडाको जुन लाइ
बन्द मुटुको महसुस मलाइ
सुवास कान्ति भन्दा पनी
उनको खुशी लाख मलाई
खलानको मान्छे
सपना सबै सत्ते हुदैन मेरो संग्रह बाट

होजो झै लाग्छ

उनी सँग भेटेको होजो झै लाग्छ

हिजो झै लाग्छ

मन हर्ने कुरा गरेको हिजो झै लाग्छ

हिजो झै लाग्छ

दुख्ख लाई पैतलाको धुलो मानीदिने

सुख्ख लाई हातको मयल जस्तो ठानी दिने

उनको पिरतिका कथा कहु झै लाग्छ

उनी सँग भेटेको हिझो झै लाग्छ

हिझो झै लाग्छ

आकाश का चरा जस्तै स्वछन्द मन उनको

झरी पछी खुल्ने आकाश जस्तो तन उनको

बयान उनकै रुपको गरु झै लाग्छ

गरु झै लग्छ

उनी सँग भेटेको हिजो झै लाग्छ

हिजो झै लाग्छ

"खलानको मान्छे "

बिर्शी देउ तिमी मलाई

बिर्शी देउ तिमी मलाई मेरो भन्नु केहि छैन
सम्झेर नदुखाऊ मन माया भुल्नु गाह्रो छैन !!

बचाकसम सम्झियर किन? दोस लिनु तेसै
मोडियाका बाटो हरु अब फर्की नहेर्नु तेसै !!
बिर्शी ,,,,
अझै माया गर्छौ भने घृणा गर्न सिक अबदेखि
घृणा भित्र लुक्ने माया अनन्त छ बुझेदेखी !!
बिर्शी ,,,,
साझको जुन तिमि बदलुले छेकि राखे पनी
खुकुरीको धार माया दाप भित्र राखे पनी !!
बिर्शी ,,,,
कस्ले बुझे कोशिस गर्छ पागल पन को रुप हरु
दुइ मुटु एकै धड्कन टाडा टाडा हुने हरु !!

पराइको रातमा मलाइ सम्झियर नारोयहै
मेरो कोशिष भुल्ने नै छ भेट्दा आखा नाजुधायहै
"खलानको मान्छे"

जिबन युद्द को किल्ला होइन

जिबन युद्द को किल्ला होइन कर्मथली को यात्रा रहेछ
प्रेम सासत्व सत्ते होइन भ्रम हरुको जालो मात्र रहेछ !!
जिबन ,,,,,,,,,,,.
जीव ब्रम्ह कै एक अम्स हो भने ममत्व को आशा किन ??
दया माया करुणा ले बटारियको डोरी अस्त्र रहेछ !!
जिबन ,,,,,,,,,,....
घृणा र मायाको चक्रबिउ जन्मजात मानवीय गुण भय
बियोगनै चेतनाको प्रारब्ध मान्ने संसारिक मन्त्र रहेछ !!
जिबन ,,,,,,,,,,,,,,..
अध्यारो उज्यालो धुप छायाँ सिक्का को पाटो जस्तै भय
जिबन गोरेटो मा अल्मलिने आशु हाशो खल पात्र रहेछ !!
जिबन
"खलानको मान्छे"

आखेट भै मन छटट्पटियो

गह को ताल फुटेर बग्यो आज निर्‍मायालाई संम्झदा
जिबनमा किन बाडी आयो आज निर्‍मायालाई संम्झदा
गहको,,,,,
मुठ्ठिको बालुवा जस्तै बन्दो ह्रैछ चोखो माया जिबनको
जिबन सुधा रस सुकेर गयो निर्‍मायालाई संम्झदा !!
गहको ,,,,,
धर्तिमा फुल सुकेर गयो आकाश मा जुन लुकेर बस्यो
बग्ने मन बगर भै रोकियो आज निर्‍मायालाई सम्झदा !!
गहा,,,,
कालो बादलाको छायाँ फेरी पनी देखियो छितिजमा
आखेट भै मन छटट्पटियो आज निर्‍मायालाई सम्झदा !!
"खलानको मान्छे"

कुनै दिन यस्तो थियो

कुनै दिन यस्तो थियो
हाम्रो माया को चर्चा !
सहर भरी थियो
सपनाकी परी उनि !
हजार मुटु हरुको
ढुक्क ढुकी थियो !!
कुनै दिन यस्तो थोयो

कुन जुनिको बदला लीयौ
मेरो मायालाई लत्याइदियौ
चोखो मायाँ लाइ लत्याइदियौ
कुन बैरी को आखा लग्यो

आकाशमा जुन हरायाछ

आकाशमा जुन हरायाछ
धर्तीमा फुल ओइलियछ
सलाह पस्यो कि? यो साल
दुख्ख र बेथा झनै बडेछ
,,,,,,
अब ताप मेरा बाडु काहा
छात्तिमा सुल नया गडेछ
पराई रातमा समर्पित जुन
चकोर को कथा दोहारियछ

कुन जुनिको बदला लीयौ
दिन पनि रात मेरो बनेछ
यो मान्छे लाई लत्याइदियौ
नशामा भुलाने बनाइ दियौ
कुन जुनिको बदला लीयौ
मेरो मायालाई लत्याइदियौ

कुनै दिन यस्तो थियो
हाम्रो माया को चर्चा !
सहर भरी थियो
खलानको मान्छे 

दिन सक्छौ भने अब

दिन सक्छौ भने अब
मलाई माफ गरिदेउ
सक्दिनौ भने प्रिय
हाम्रो बाचा कशम संम्झिदेउ
दिन सक्छौ भने

पहाडले गुराँश सजाय जस्तै
डाँडा मा बिहानी हुर्के जस्तै
बदल मा जुन हराय जस्तै
नदिमा माछा पौडे जस्तै
तिमिलाई सजाउन चहान्थे
जनमं भर आफ्नो बनौथे
खै के भयो तर कस्को नजर् लग्यो
छाडी गयपनी मलाई माफ गरिदेउ
,,,,,,,
"खलानको मान्छे"

कुन जुनिको बदला लीयौ

आकाशमा जुन हरायाछ
धर्तीमा फुल ओइलियछ
सलाह पस्यो कि? यो साल
दुख्ख र बेथा झनै बडेछ
,,,,,,
अब ताप मेरा बाडु काहा
छात्तिमा सुल नया गडेछ
पराई रातमा समर्पित जुन
चखोर को कथा दोहारियछ

कुन जुनिको बदला लीयौ
दिन पनि रात मेरो बनेछ
यो मान्छे लाई लत्याइदियौ
नशामा भुलाने बनाइ दियौ
कुन जुनिको बदला लीयौ
मेरो मायालाई लत्याइदियौ
"अनुप मास्के  खालानको मान्छे "
यो गित को अन्ते अनुपराश साथि अनुप मास्केले दियको हुनाले संयुक्त रुपमा लेखेको छु !

जिबन युद्द को किल्ला होइन कर्मथली को यात्रा रहेछ

जिबन युद्द को किल्ला होइन कर्मथली को यात्रा रहेछ
प्रेम सासत्व सत्ते होइन भ्रम हरुको जालो मात्र रहेछ !!
जिबन ,,,,,,,,,,,.
जीव ब्रम्ह कै एक अम्स हो भने ममत्व को आशा किन ??
दया माया करुणा ले बटारियको डोरी अस्त्र रहेछ !!
जिबन ,,,,,,,,,,....
घृणा र मायाको चक्रबिउ जन्मजात मानवीय गुण भय
बियोगनै चेतनाको प्रारब्ध मान्ने संसारिक मन्त्र रहेछ !!
जिबन ,,,,,,,,,,,,,,..
अध्यारो उज्यालो धुप छायाँ सिक्का को पाटो जस्तै भय
जिबन गोरेटो मा अल्मलिने आशु हाशो खल पात्र रहेछ !!
जिबन
"खलानको मान्छे"

बिर्शी देउ तिमी मलाई मेरो भन्नु केहि छैन

बिर्शी देउ तिमी मलाई मेरो भन्नु केहि छैन
सम्झेर नदुखाऊ मन माया भुल्नु गाह्रो छैन !!

बचाकसम सम्झियर किन? दोस लिनु तेसै
मोडियाका बाटो हरु अब फर्की नहेर्नु तेसै  !!
बिर्शी ,,,,
अझै माया गर्छौ भने घृणा गर्न सिक अबदेखि
घृणा भित्र लुक्ने माया अनन्त छ बुझेदेखी !!
बिर्शी ,,,,
साझको जुन तिमि बदलुले छेकि राखे  पनी
खुकुरीको धार माया दाप भित्र राखे पनी !!
बिर्शी ,,,,
कस्ले बुझे कोशिस गर्छ पागल पन को रुप हरु
दुइ मुटु एकै धड्कन टाडा टाडा हुने हरु !!

पराइको रातमा मलाइ सम्झियर नारोयहै
मेरो कोशिष भुल्ने नै छ भेट्दा आखा नाजुधायहै
"खलानको मान्छे"
अन्जुमन संग्रह बाट

एक गर्मीको रात थियो

एक गर्मीको रात थियो
डाडा को  जुन कोठामा आयो
बिस्तारै मोहनी अदाले मलाइ
मदहोश बनाउदै गयो !!

अधर कामेको थियो
नजर झुकेको
मत्से कन्याको जस्तो
गन्ध अनौठो थियो !!

गर्मीको एक रात थियो
डाडा को जुन कोठामा आयो
,,,,,,
मोती आखाँ मा राख्दै
सिर झुकाउदै
यो मान्छे लाई त्यसै
पागल बनाउदै थियो !!

सित माग्दैथी जुनले
ताराको चमक देखाउदै
छिल्लिदै बादलुको
च्यादर हटाउदै थियो !!

गर्मीको एक रात थियो
डाडा को जुन कोठामा आयो
,,,,,,,,,,

कोस्दै आफुलाई
मेरो छात्तिमा मुड्कीले हिर्कौऊदै
मायाँ भन्दै थिइ
मायाँ माग्दै थिइ
एक ,,,,
मेरो अन्जुमन संग्रह बाट
"खलानको मान्छे "

मन्त्र

मन्त्र

ॐ क्रीं काल्यै नमः ॥

बीज मन्त्र

ॐ ह्रीं श्रीं क्रीं परमेस्वारी कालीके स्वाहा ॥

गायत्री मन्त्र

ॐ महाकाल्यै च विद्महे श्मशानवासिन्यै च धीमहि । तन्नो काली प्रचोदयात् ॥

ध्यानम्

करालवदनां घोरां मुक्तकेशीं चतुर्भुजां । कालिकां दक्षिणां दिव्यां मुण्डमालाविभुषिताम् ॥

सद्यश्छिन्नशिरःखड्गवामाधोर्द्ध्वकराम्भुजां । अभयां वरदाञ्चैव दक्षिणोर्द्धाधःपाणिकाम् ॥

महामेघप्रभां श्यामां तथा चैव दिगम्बरीं । कण्ठावसक्तमुण्डालीगलद्रुधिरचर्च्चितां ॥

कर्णावतंसतानीतशव युग्मभयानकां । घोरदंष्ट्रां करालास्यां पीनोन्नतपयोधराम् ॥

शवानां करसङ्घातैःकृतकाञ्चीं हसन्मुखीं । सृक्कद्वयगलद्रक्तधाराविस्फुरिताननां ॥

घोररावां महारौद्रीं श्मशानालयवासिनीम् । बालार्कमण्डलाकारलोचनत्रितयान्वितां ॥

दन्तुरां दक्षिणव्यापि मुक्तालन्विकचोच्चयां । शवरूप महादेवहृदयोपरिसंस्थितां ॥

शिवाभिर्घोररवाभिश्चतुर्द्दिक्षु समन्वितां । महाकालेन च समं विपरीतरतातुरां ॥

सुखप्रसन्नवदनां स्मेराननसरोरुहां । एवं संचिन्तयेत् कालीं सर्वकामसमृद्धिदाम् ॥

हिन्दू धर्मका संस्कारहरु

 1
हिन्दू धर्मको संस्कृति विभिन्न संस्कारहरुमा आधारित छ । वैज्ञानिक हिसावले समेत प्रमाणित विभिन्न संस्कारहरु हाम्रा पूर्वज ऋषिमुनिहरुले मानव जीवनलाई मर्यादित एवं पवित्र बनाउनका लागि आविष्कार गरेका थिए । धार्मिक मात्र नभएर वैज्ञानिक दृष्टिले पनि यी संस्कारहरु हाम्रो जीवनमा महत्वपूर्ण छन् । हिन्दू संस्कृतिको महानतामा यी संस्कारहरुको महत्वपूर्ण योगदान रहेको छ । प्राचिनकालमा हाम्रा प्रत्येक कार्यहरु संस्कारबाट आरम्भ हुने गर्दथे । उक्त समयमा संस्कारका संख्या पनि लगभग चालिस थिए । समयको बद्लिँदो परिस्थितिसँगै मानिसहरुमा व्यस्तता बढ्दै गयो जसले गर्दा हाम्रा केही संस्कारहरु स्वतः विलुप्त भए । यसप्रकार समय अनुसार संसोधित भएर संस्कारहरुको संख्या निर्धारण भए । गौतम स्मृतिमा चालिस प्रकारका संस्कारहरुको उल्लेख भएको पाइन्छ । महर्षी अंगिराले यिनको अन्तर्भाव पच्चिस संस्कारमा गर्नुभएको छ त्यस्तै व्यास स्मृतिमा सोह्र संस्कारको वर्णन गरीएको छ । हाम्रो धर्मशास्त्रमा पनि मुख्यरुपमा सोह्र संस्कारकै व्याख्या गरिएको छ । हिन्दू धर्ममा सबैभन्दा पहिलो गर्भाधान संस्कार र मृत्युपरान्त अन्त्येष्टि अन्तिम संस्कार हो । गर्भाधानपछि पुंसवन, सीमन्तोन्नयन, जातकर्म, नामांकरण आदी संस्कार नवजात शिशुको यस दैवी जगत्सँग सम्बन्ध स्थापनाका लागि गरीन्छ । नामांकरण संस्कारपछि चूडाकर्म संस्कार र यज्ञोपवीत संस्कार हुन्छ अनि त्यसपछि विवाह संस्कार गरीन्छ । विवाह संस्कार गृहस्थ जीवनको सर्वाधिक महत्वपूर्ण संस्कार हो । विवाहलाई हिन्दूधर्ममा स्त्री र पूरुष दुवैको लागि सवैभन्दा महत्वपूर्ण संस्कारको रुपमा लिईएको छ । विवाहलाई जन्म जन्मान्तरको सम्बन्ध मानिन्छ । विभिन्न धार्मिक ग्रन्थ अनुसार संस्कारहरुको क्रम पनि भिन्न भिन्नरुपमा देखाइएको छ तर प्रचलित संस्कारका क्रमहरु यसप्रकार रहेका छन् ः गर्भाधान, पुंसवन, सीमन्तोन्नयन, जातकर्म, नामांकरण, निष्क्रमण, अन्नप्राशन, चूडाकर्म, विद्यारम्भ, कर्णवेध, यज्ञोपवीत, वेदारम्भ, केशान्त, समावर्तन, विवाह तथा अन्त्येष्टि । गर्भाधानदेखि विद्यारम्भसम्मका संस्कारहरुलाई गर्भसंस्कार पनि भनिन्छ यिनीहरुमा पहिला तीन संस्कारहरु गर्भाधान, पुंसवन र सीमन्तान्नयनलाई अन्तर्गर्भ संस्कार तथा यसपछिका छ संस्कारहरुलाई वहिर्गर्भ संस्कार भनिन्छ र गर्भ संस्कारलाई दोष मार्र्जन अथवा शोधक संस्कार पनि भनिन्छ । दोष मार्जन संस्कार कुनैपनि शिशुमा पूर्वजन्मबाट आएको धर्मकर्म सम्बन्धी दोष तथा गर्भमा आउने विकृतिलाई मार्जन गर्नका लागि गरिने संस्कार हो । पछिका छ वटा संस्कारहरुलाई गुणाधान संस्कार भनिन्छ । गुणाधान संस्कार दोषमार्जन गरिसकेपछि मानिसमा सप्तगुणको अभिवृद्धिकालागि गरिने संस्कार हो । हाम्रा पूर्वज तथा ऋषिमुनिहरुले हामीलाई सुसंस्कृत तथा समाजिक र नैतिकवान बनाउनका लागी अथक प्रयास तथा सोधको परिणाम स्वरुप यी संस्कारहरुको स्थापना गरेका थिए । यस्तै विविध संस्कारहरुका कारण हिन्दू धर्म र संस्कृति अद्धितीय छ । अहिलेको प्रविधिको चरम् विकास तथा मानिसहरुको व्यस्तताका कारण सनातन धर्मावलम्बीहरु अब यी संस्कारका मुल्यमान्यताहरुलाई भुल्दै गइरहेको पाइन्छ । यसैको फलस्वरुप मानिसहरुको चारित्रिक गिरावट, संवेदनहीनता, असामाजिकता, हिंसा र गुरुहरुको अवज्ञा, अनुशासनहीनता इत्यादी कुराहरुले हाम्रो समाजमा प्रश्रय पाइरहेका छन् । धेरै मानिसहरु आफ्नो कर्तव्यपथबाट विमुख भई निकृष्ट कृयाकलापतर्फ लागेको देखिन्छ । हो, समय अनुसार परिवर्तित हुनु आवश्यक छ तर हाम्रा ऋषिमुनीहरुद्वारा स्थापित मूलभूत सिद्धान्तहरुलाई नकार्न कहिलेपनि श्रेयष्कर हुँदैन । आदिकालदेखि चलिआएको परम्परा र मान्यतालाई पक्कै पनि कुल्चनु हुन्न । यी सबै संस्कारहरु सत्यता र वैज्ञानिक आधारले प्रमाण्ति छन् । अहिले पूर्वीय धर्मदर्शनलाई अध्ययन गरी पश्चिमी मुलुकका धेरै मानिसहरु यो धर्मसंस्कारलाई अंगाली रहेको तथ्य हामीसामू छर्लङ्ग छ तर हामी भने दैनिक टाढा–टाढा भईरहेका छौ । हाम्रा महान र मौलिक संस्कारहरुको परिचय निम्नानुसार रहेको छ ।

चोट पनी देउ मलाई

चोट पनी देउ मलाई
दोश पनी देउ
दुनियालाई के थाहा
लात पनी देउ
बात पनी देउ

हुनै पर्छ खुशी तिमि
मेरो लागी पनी
आशु पनी देउ मलाई
जलन पनी देउ
पिईदिन्छु सधैभरी
ताप पनी देउ

चोट पनी देउ मलाई
पिर ब्यथा देउ
हुनै पर्छ खुशी तिमि
काडा पनी देउ मलाई
झर्ने पात देउ
सुवासिलो हुनु पर्छ
मेरो लागी पनी
दुनियाको के कुरा
मन रुदा पनी
चोट पनी ,,,,,,
"खलानको मान्छे"
दाइ यो गित c माइनर र A  मा लिनु है

मायाँ को मुहानै सुकायौ

मायाँ को मुहानै सुकायौ
छायाँ को रुपनै लुकायौ
साउने मुल फुटेकै थियो
खडेरी प्याशी बनायौ!!
मायाको मुहानै सुकयौ

पारिलो घाम तप्ने रहरमा
मरिची भेदले जलयौ
उशाको लालिमय जिबन
मुठ्ठिको बालुवा बनायौ !!

चैत को झरिले पिटेको
चरीझै बेहाल बनायौ
अपत्यारिलो बिछोड
मलाई एक्लै रुहायौ
"खलानको मान्छे "
मेरो अन्जुमन संग्रह बाट

मनमा छ उद्देश्य ठुलो आमा लाई हसाउने

मनमा छ उद्देश्य ठुलो आमा लाई हसाउने
नियतिले दियो दुख्ख सधै भरी रूहाउने
जिबन धारा बदल्छु झनै कठोर भयो जिबन
सागर छुने रहर ले पौडीदा झनै डुबेछ  जिबन
..........
समर्पण मा काहा चुके काहा हराउदै छु 
जिबन मेरो भौतारिदा लक्षे टाडै पाउदैछु
 भाग्य लाई दोष दिदै पन्छिन चाहन्न कतै
लड्छु अन्तिम प्रलय सम्म समर्पण भुल्दिन तेसै 
"खलानको मान्छे"

ढुङ्गा फोड मुर्ती बनाउ तिमी कलाकार हौ

ढुङ्गा फोड मुर्ती बनाउ तिमी कलाकार हौ
मुटु फोड घाइते बनाउ तिमी कलाकार हौ !

मेरो भन्नु केही छैन अब जिब्रो थुते पक्षी
सुनी बस्छु कुरा सुनाउ तिमी कलाकार हौ !!

प्रतिवाद गर्दिन म तिमीले बोल्ने ठाउमा
मेरो पिडा आपनै भजाउ तिमी कलाकार हौ !!

तराजुमा जोख कहिँ गमलामा सजाउ
थुनी पिजडामा रूहाउ तिमी कलाकार हौ !!

लाख तिम्रो माया मलाइ केही पलको याद
त्यो मुर्तिको चोइटे ढुंगा लत्याउ तिमी कलाकार हौ
"खलानको मान्छे"
मेरो अन्जुमन संग्रह वाट

कही आशु मात्र कही हाशो खुशी

कही आशु मात्र कही हाशो खुशी
ठान्दिन भाग्यको हो  नाशो खुशी !

बर्बाद आफै हुने हरु आरोप लगाउछन
संघर्ष गर्न नसक्नेकोनै हो पाशो खुशी !!

मलाइ चाहिदैन उधारोमा खुशी !
लिउ तिमिनै त्यो चिशो खुशी !!


"खलानको मान्छे"
अपुरो यो गजल तेतिकै पोस्ट गरेको छु

एक पल्ट फेरी मनको संनुस उघारे रात भरी

एक पल्ट फेरी मनको संनुस उघारे रात भरी

खोपाको बती झिकेर हेरे तस्बिर रात भरी !

पुराना चिठी पुरानो कुरा दोहराय  मन मनै

नियाली बशे एक्लो यो जिबन सम्झेर रात भरी !!

नीयती कस्तो भाग्य को खेला मनु कि नमानु

भुलेको भन्ने मायाको डोरी बटारे रात भरी !!

उठेर हिडे दैलाको छेउ अध्यारो निछाम्मै !

जुन खोज्दै,तारा गन्दै बसेर रात भरी !!

मन्द हावा सिर सिरे चल्यो अजीबको लाग्दै थो

तन्द्रा मै हिडे भिर को बाटो सम्झेर रात भरी !!

"खलानको मान्छे "

मिउनीक जर्मनी

इतिहाश मा आफुले हारेको

इतिहाश मा आफुले हारेको भन्दै
केहि नर पशुहरु
आमालाई बलात्कार गर्न खोज्दैछन
बाबालाई बाहुन बाद को बर्को वोडाई
गोर्खाली साम्राज्यको आफुलाई दाश घोसणा गर्दै
स्याम नै मुक्तिको कुरा गर्दै छन
मानसिक रोगीले झैँ
घरि घरि गाली गलौज मा उत्रिदै
आफ्नो अकर्म को आवरण बनाउदै छन्

इतिहाश को एउटा पाटो उत्खनन गर्दै छु म
जित्ने को कलम रोकेर हार्नु को पिडा भित्र
आजको लज्जाबोध ,अनी तिरस्कार खोज्दै छु म
विशे नगर्ची ले,सुत्रबद्दा गरेको अर्थ तन्त्र
अनी नारायण दास ले स्थापित गरेको पन्चिसिल
एकीकरण को महायात्रा मा पृथ्बी को युद्द कौसल
इतिहास साक्षी छ गोरखाली साम्राज्य बादी होइनन
नेपाल बादी थिय ,जाति बादी होइनन,राष्ट्र वादी थिय

समयको घेरा भित्र उठेका बन्दुकले
लाचारी नाकामी लुट जाल झेल सिकाउदै
फुटाउने  सडेन्त्र मा माहाजाल बुनेर
दिग्भ्रमित बनी जातीयता छेत्रियता मा बढ्दै छ
अनी इतिहास पुरुष हरुको त्याग तपस्या लाइ
कालो पोत्न खोज्दै स्यम चोखिन खोज्दै छ
यो विषाक्त छेड को बिष बमन रोक्न
जैथक नालापानी किल्ला कगड़ा पुगी
बिर हरुको रातबिर खोज्नु परि रहेको छ !!

ए इतिहास मा हारेका हरु हो
गोरखाली साम्राज्यबादी भैदियर नै
नेपाल ले हिमाल आफ्नो भन्न पायको हो
तराइ आफ्नो भन्न पायको हो
पहाड मा प्रेम को नाबी नारोपेको भय
हिजो पुर्खाले बनायको नेपाल हेर
अनी जन्म भुमि को जयजय कार गर
हिम्मत छ भने फाटेको दौरा भित्र
अझै पनि युद्दका अबसेस बाकीनै छन्
अंग्रेज ले दियको  सस्थी संग
गोरखाली ले गरेको प्रेम तुलना गर

तिमीले हारेका थियनौ तिमि स्यम भ्रम मा छौ
तिम्रो पुर्खा को स्वाभिमानी सिरुपाते खुकुरी लाइ सोध
अनी भत्कियका गडी किल्ला हरुलाई सोध
गोर्खाली हरु तिम्रो सम्रक्षेण र अघुवाई मै लडेका थिय
हातेमालो गर्दै बिशाल नेपाल को अभियान मा
जुटेका थिय
आज भ्रम मा छौ ए रक्ताबिर तिमि
पुर्खालाई नाधिक्कर त्यो एकताको समय
नाचुडिने धागोमा बधियाको छ
तिमीले आफ्नो इतिहाश पड्नै पर्छ अब
"खलानको मान्छे "
हाल मिउनिक जर्मनी

खान पुगोश दिन पुगोश चाहिदैन अरु मलाइ

खान पुगोश दिन पुगोश चाहिदैन अरु मलाइ
एक गाश कमै खान्छु बढ्न पुगोश सधै मलाइ !

गरिबीको झातोमा पिशियाका आफ्ना मेरा
पडन पाउन नानीहरुले चाहिदैन महल मलाइ !
खान पुगोश ,,,,,,

स्वाबिमानी पाइला चलोश कर्मसिल हात बडोश
गास बास सबैले पाय इश्वर पुज्नु छैन मलाइ
खान पुगोस दिन ,,,,

असक्षेम का तागारोलाई हटाउनु पर्छ अब
झगडाका कुरा हैन सान्ति क्षेत्र  देउ अब मलाइ
खान पुगोश ,,,,,

पिई दिन्छु सारा दुख्ख शुख देउ नेपालीलाई
हाशो देउ हर ओठ मा बेदना पिउने मलाइ
खान पुगोश ,,,,
एस्तो केहि गर्न पाय नेपाली को निम्ति मैले
हर जन्म नारकै देउ चाहिदैन स्वर्ग मलाइ
"खलानको मान्छे"

मन्दिर मा चडाउने अक्षेता अब संगाली राख्छु म

मन्दिर मा चडाउने अक्षेता अब संगाली राख्छु म
हे शिब शिबस्वा स्वरूप दुखिलाई बढ्छु म !
मानबको पिडा हेर स्वर्गको झ्याल बाट
अक्षेता लिन बन्द गर पृथ्बी तल बाट !!

इस्ट देब मेरा हे शिब पुकार्दछु दिलले
छेमता देउ दुखीको साहारा बन्दछु मनले
आलोक जगाई देउ मनमा प्राणीलाई
मुठीदान अन्न चडाउँन सकु गरिब दुखिलाई !!

भर पेट खाय आमाले स्वास्थ रहन्छ जगनै
सयौ पुस्था मानबको उठ्दछ धर्तीमै !!
भोकै तिमीले उठाउछौ जगमा नासुताऊ भोकोनै
दरिद्रता हटाउने जुक्ति सिकाउ सधैनै

हे  शिब अन्नपूर्ण संग भिक्षा माग्छु
सहयोगी हात बढाउँन  पठाई देउ भिक्षा नै
तिमिनै पूर्ण सत्ते हौ आत्मामा तिमि छौ
दुखीको आशु देख्दा बढ्ने हातमा तिमि छौ !!

धक फुकाई बाड्न सकुन हुनेले जगमा
अक्षेता भेटि मन्दिर मा होइन चडाउँन गरिबको चुलोमा
आशिष देउ सच्चा मनले जो सेवा गर्छ आर्तको
तेसैले स्वर्ग भोग्दछ सधै पृथ्बी तलको
"खलानको मान्छे"

थाकेर कोही पुग्छन मसानमा

थाकेर कोही पुग्छन मसानमा
हारेर कोही पुग्छन मसानमा !
अन्तिम सत्ते एकै हो जानी
राम नाम जप्छन मसानमा !!

कोही रंग रसमा भुली
भौतारिदै पिउछन मसानमा
जिउने कला छ है अनौठो
कोही हारेर रुन्छन मसानमा !!

जल्नु सल्किदै धुवा भै छेडमा
माटोको पुतली खरानी बन्छन मसानमा !!
मलामी कोही आउलान बोकी
यो देह भुली पोलिन्छ्न मसानमा

रुने होलान सम्झेर कोही
अझाम्बरी देह सकिन्छन मसानमा
जलेको लाशको धुवाले
बिदा माग्छ सधैनै मसानमा
"खलानको मान्छे"

अलिकती रंग दियौ

अलिकती रंग दियौ केहीबेर जिन्दगीमा
सम्झेको छु तिनै खुशी आजकाल बेहोशीमा !!

मेरो भन्नु चोखो माया लुकाउन त लुकाएछु
तर किन छल्किन्छ सम्झनाको परेलीमा !!

एक्लो भई धेरै बेर पर्खी बशे निसाराले
भौतारिदा उनको कमी महसुस पल पलमा !!

बिर्शियर मलाइ तिमी खुशी हुनु जिन्दगीमा
सम्झियर तिनै खुशी सम्हाल्छु कलेजीमा !!

अजम्वरी मेरो माया सडकको धुलो भयो
सागर को लहर बिलाई गयो छेड छेड्मा !!

नदी ठान्थे जिदगिलाई नरोकिने यात्रा माया
भुल चुक काहा भयो हिड्दा हिड्दै सहरमा !!
"खलानको मान्छे "

रगत पिउ बाच्ने हरुको

रगत पिउ बाच्ने हरुको
खाउ लाश मर्ने हरुको
महल चाहियको तिमीलाई
भोका नांगा हरुको
,,,,,,,
ध्वंश निर्माण कस्ता कस्ता शब्दावली तिम्रो
नाइके रहेछौ गाठे लुटेरा हरुको
,,,,,,,,,
खाली गर गाउ बस्ति फेरी पनी
किन छिनियो र सान्ति जनता हरुको ??
..........
धुर्त हरुले कस्लाई पो छाडेको छन् र ???
चिनी सके अनुहार अब नारापिचाश हरुको !!
..........
अझै धम्कि अत्याचार सहने हरुको
हई लाग्ने छ एकदिन आशु झार्ने हरुको !!
"खलानको मान्छे"

भो नयाँ बर्षको अब कुनै सफत खादीन म

भो नयाँ बर्षको अब कुनै सफत खादीन म
पुरानो कुरा हरुनै धेरै बाकी छ मेरो
मेरो निर्दोष छातीभरि लेख्दिन अब कुनै नयाँ अध्याय
पुरानो कथाहरुको ठेली छ
भो यसपाली नयाँ बर्ष को कुनै सफत खादिन

पोहोर साल बर्ष भरी नयाँ सपनाको खाका कोरेथे
परारै को घाउ हरु भुलेर
बर्ष बित्दै जादा सडक भरी दोहरी ह्रयो
झुट माथिको पर्दा खस्ने डरले
आतिय सपनाका ठेकेदार हरु
भो नयाँ बर्ष को ,,,,,,,

महंगी पानी बिजुली को भउको के कुरा
सरकारी सुबिधा र शुरक्षा को के आशा
न्याय समानता र अधिकार को चर्को भाषण
भो अब सुन्दिन मिथ्या चारीको कुराहरु
साधुको भेष मा लुटेरा का आवरण

पर्दा खस्दै छ नाटक को अन्तिम द्रिस्य मानचित हुदैछ
फेरी सुमेरु यात्रा मा निकलियका हरु
प्रथम पुजित हुने लालशा मा दौडदै छन्
स्यम परमात्मा अस्चर्यमा छन्
रिद्दी सिद्दी कसलाई सुम्पने भनेर

यसपाली म लाटो बन्नेछु दर्शक बन्नेछु
बोल्दिन म आतंक को बिरोधमा
हेरी रहने छु द्रब्य पिचाश हरुको खेल
सत्ता सदन बिरोध समर्थन
केवल प्रतिक्षा गर्छु पूर्ण कर्मको

पुरानो वाचा हरु को दस्ताबेज
समझदारी को पालना भलै अरुले नगरुन
अझै बन्दुक को कुद देखाउन
म नडराई पुन नेपालि एकताको प्रतिक लाइ आवहान गरि रहन्छु
स्वयम् सच्चिन को लागि
नेपाल मात्री भुमि को लागी

पुराना भत्कियका संरचना बनाउन लाग्छु अब
"खलानको मान्छे"

बिचित्र को दुरी खिच्यो जिन्दगीले हामी बीच

बिचित्र को दुरी खिच्यो जिन्दगीले  हामी बीच
कस्तो सिमा रेखा कोर्यो जिन्दगीले हामी बीच !

मन भरी माया थियो आखा भरी रहर थियो
समयको धारमा लड्दा छुट्दा पनी माया थियो!!

कस्तो हावा बताश चली उडाइ लग्यो हर खुशीलाई
आखा भयो पानि पनी साउने भेल जिन्दगीलाई !!

अजर अमर बाचाहरु कुरी हेर्ने चौतारी लाइ
सबै भन्दा राम्रो जुन दुर दुर गगन लाइ

तिम्रो माया अझै पनी अल्झेको छ  मन भरी
उस्तै तस्बिर माया बोकी हेर्ने छु मन भरी
"खलानको मान्छे"

उनी भित्र के छ हजुर

उनी भित्र के छ हजुर उनी भित्र के छ
मेरो एउटा सिंगो संसार सपना हरु छ
~~~~~~`~~~
मलाइ माया गर्ने मन सपनिल आखा
मेरै लागी खुशी बनी धड्कने मुटु छ
उनी भित्र .....
~~~~`
पराइले कुरा काटे उनका सामु कतै
नबोलेरै सुनी बसी एकलै रुने मन छ
~~~~~~
राम्रो कुरा हरु सबै दिहराउदै भन्ने
नराम्रो मेरो लागी कहिल्यै न स्वच्ने
पवित्र बन्दन को असिम प्यार छ
मेरो एउटा सिंगो संसार सपना हरु छ !!
"खलानको मान्छे"

किन माया मर्यो

किन माया मर्यो भनेर तेसै चित्त दुखाउनु
माया के हो नया अर्थ हरु कतै नलगाउनु
समर्पण बिना मायाको के नै औचित्य छ र ?
झरी बादल के के के के सबै जिबन सम्झिनु
किन
बस बसेको हो भने उठ्नु नै पर्छ बिहानीमा
साहरा बनेको हो भने छोडिनु पर्छ हुलमुल मा
जिबन को कुरा गरेर झुटो सान्तोना मनलाई दिदा
आफै ले भुलेको कुरा सम्झिन लाइ नाचुक्नु
किन ,,,,,???/
मायाको बिशाल सागरमा किनारा हुदैन डुबेपक्षी
डुब्ने हरुले मोति समेटी खुशी खोज्छन डुबेपक्षी
माया गर्ने हरुले माया गरिरहन्छन बिछोड मा पनि
बिछोड नै प्रतिक मानि मायाको सझिरहन्छन मनमा पनि
"खलानको मान्छे "

जिन्दगी यो बेअर्थमा

जिन्दगी यो बेअर्थमा भौतारी रहेछ
हिडा हिदै नसकिने दुरी जन्मियाछ
एकोहोरो माया गर्नु भुल होला मेरो
हृदयमा लुकाउनु गल्ति होला मेरो
चाहानायो झनै झनै किन बडी रहेछ
अतृप्त प्यासी आखा तेसै भिझी रहेछ
किन याद यती सारो बढ्छ हृदयमा
जताततै उनकै छाया देख्छु संसारमा
गल्ति गर्ने मान्छे हुन्छ संगै बस्दै जादा
सानो कुरा ठुलो बनी दुइकिनार हुदा
मे पनी बिझाउने सुला माने हरु
खुशी बन जिन्दगीमा भुल खोज्ने हरु
"खलानको मान्छे "

आकाश सुन्ने छ

आकाश सुन्ने छ हेर धर्ति कोलाहाल
तिमी बिनाको संसार एकदमै बेहाल
थाकेर बशेको छैन कतै तिम्रो यादमा
फशेकै छु नचाहेर दुनियाको जालमा
कुमाल कोटीको जस्तो बुद्दी भयन
एउटा झुप्रो थियो धुलिया ले छाडेन
आफ्नै रमाइलो म़ा रम्दा पनी
सुनेर नशुने झैँ दुनियालाई  गर्दा पनी
खै मलाइ बच्नुको धरै भयन
तिमी बिना अर्को साहारै भयन
"खलानको मान्छे "

मर्नु पर्ने हो यो जिबन एक दिन थाकेर

मर्नु पर्ने हो यो जिबन एक दिन थाकेर
आफ्नो भन्ने सबैलाई एकै चोटी छाडेर
मर्नु पर्ने हो यो जिबन ,,,,,,,,,,,,,,,,,,
मेरो प्रयत्न अनौठो छ अझाम्बरी हुने
पिरतीका सबै कुराहरु जस्ताको तस्तै लेखेर
मर्नु ,,,,,,
तिमि अमर भैसक्यौ मेरा कथा हरुमा
पडन सक्छौ आफै कागाच का पन्ना खोलेर
,,,,,
नामै बेगर पनि तिम्रो बयान गरेको छु मैले
तिमिनै हौ मेरो श्रीजना पुन्ज भनेर
,,,,,,
म धेरै चोटी मरेको छु आफ्नै कथामा
तिमीलाई सधै भरि नै मैले जिताएर
म मरेको छु जिउदो मुर्दा होइन तर
बेमतलब बाचेको छु पराइ भयर
,,,,,,,,
"खलानको मान्छे"

रंग चड्यो

रंग चड्योजवानीको सुन्दरी मै लाग्छ
फुल पात संग संगै नाचू नाचू लाग्छ
मिठो आवेग छाती भरी सल्बलाई दिदा
झरनाको पानी बनी खसु खसु लाग्छ
लालुपाते जाहि जुही टिपू टिपू जस्तो
चुल्ठो भरी सिउरियर हिडू हिडू लाग्छ
किन किन सबै सुन्दर प्रकृतिको छटा
खोला बनी गडगडाउदै बगु बगु लाग्छ
कोहि मन मिल्ने पाय खोल्थे मनको कुरा
सबै आफु पोखियर सकु सकु लाग्छ
रंग चड्यो जवानीको सुन्दरी मै लाग्छ
"खलानको मान्छे "

निलो आकाश

निलो आकाश बिस्तारै गोधुली ले छाउदै छ
दिन भरी थाकी सुर्य पाहाडमा लुक्दै छ !!
,,,,,,,
धुवा धुलो धर्ति भरी, चरा फर्की रहे गुडमा
आकाश भरी साना तारा टिलपिल टिलपिल चम्कदै छ !!
,,,,,,,
पर छितिजको एकघर दियो बली सक्यो
मन्दिरमा सन्ध्या कालिन शंख घण्टा बज्दै छ !!
,,,,,,,
प्रकृतिले प्राणि सबलाई बिश्राम दिने बेला भयो
आकाश लाइ चिर्दै सितल जुन निक्लादै छ !1
,,,,,,,,
जुन ए सीत पोखी संदेश पुर्याई देउ है
परदेश को मृगमरिची एक्लो एक्लो जल्दै छ !!
,,,,,,
गोधुलीको थकाइ सम्झी,चौतारी को कुरा सम्झी
रात बस्ने डबलीको राम नाम सम्झदै छ !!
,,,,,,
चरा बनि फिर्छु भनी घर परिवार सम्झियर
तातो दिन चिशो रात पर्खाइ मा काटाउदै छ !!
"खलानको मान्छे "

मेरो माया को कुनै अर्थ तिमीलाई नभय पनी

मेरो माया को कुनै अर्थ तिमीलाई नभय पनी
माया गरी रहन्छु तिमीलाई जुनी जुनी भरी 
तिमीलाई पाउनु पर्छ भन्ने मेरो चाहना होइन 
अन्तिम चाहा तिमी खुशी हुनु पर्छ भन्ने भुल्न सकिन 
केहि भन्दा दुनियाले तिमीलाई चोट लाग्ने दिल्लछ 
तिम्रो राम्रो सुन्दा झनै राम्रो होश भन्ने चाह बढ्छ 
 

सक्छौ भने

सक्छौ भने अझै थप चोट हरु मलाइ
तिमी खुशी हुनु पर्छ केहि हुन्न मलाइ !!
यी आखा का पानी हरु सुकी जान्छ छेडमै
तिमी बगी रहनु पर्छ सागर छुन लाइ
माया मर्नु पर्दैन हिडेका दोवाटोको
एउटा यात्रा पर गरि सक्यौ लाग्छ मलाइ
वालापन्को साथी भयानौ जिन्दगी भारलाई
मेरो याद नआओस कहिँ कतै तिमीलाई
तिमी मेरो पुजा बन मनको मन्दिरमा
सहन्छु म सबै पिडा तेही खुशी मलाइ
"खलानको मान्छे "

निष्ठुरी भै

निष्ठुरी भै रूहाएनी सहेकै छु मैले
तिम्रो यादमा घरि घरी जियकै छु मैले !
मन भ्रम मा छैन तर याद कस्तो
रात भरी कल्पनामा पाएकै छु मैले
पियारिको खडेरीले फाटेको यो मन
लुकी लुकी फोटो हेरी सियाकै छु मैले
तिम्रो लागे मरे पनी बच्नु पर्ने जिबन
याद हरुको चिता माथि पियाकै छु मैले
आफ्नै लागी भय पनी जियाकैछु मैले
तिम्रो बाटो सफा राखी हिदेकैछु मैले
"खलानको मान्छे "

फजल

यो एउटा कटु सत्ते जो यो आखाले देख्दा श्रीजियाको फजल आज टाइप गरेको छु २०१० जर्मनी
सुनाखरी भिरै भरी गुलाब सहर भरी
गमलामा सजियका छन् अनेक थरी!!
रुप रंग फरक फरक सुगन्ध छ अनेक
केहि सडक किनारामा पिउछन सधै झरी !!
फुल को तन रुप रङ्ग किन्ने भिड कस्तो
बेचियर हास्नु पर्ने बाध्यता मा छन् परी!!
बेसाहारा बाध्यताको आवरण भित्र हेर्दा
महाँगो मूल्य तोकियाछ भिर को सुनाखरी !!
कोहि हाला गर्छन तेसै आगो पिउने निहुमा
केहि आगो पिई दिन्छन सधै आफु मरी!!
भिर को जिबन सहर मा सहर सडकमा
गमलामा सजियका छन् अनेक थरी
"खलानको मान्छे "
केहि पुराना याद हरु छन् मेरो जो बिम्ब को रुपमा प्रस्तुत गरेको छु !

मेरो मन त धुजा धुजा सिसा फुटे जस्तै फुट्यो

मेरो मन त धुजा धुजा सिसा फुटे जस्तै फुट्यो
एउटै प्रतिबिम्ब अनेक रुप धरी सताई ह्रयो!
मेरो पुरानो गित को एक टुक्रा पुरानो सम्झना मा होलि को शुभ कामना समस्थ फ्रंगफोट बाशिलाई

मनको तस्बिर झरि फुट्यो

मनको तस्बिर झरि फुट्यो सिसा जस्तै बज्रियर
आधि हुरी चल्यो, चट्याङ् बज्रियो निरास् बनायर
मनको,,,,,, ।
दुर दुर छितीज पारी पुगीन सिन्दुर पैरियर
थाहा दियकी भय पुज्थे होला ह्रिदय यो खोलेर
मन ,,,,
कसरी सजाउ मनमा अब मैले पराई नाशोलाई
मेरो तपस्या सुरु भयो चाहाना को सिमा काटेर
मनको,,,
तस्बिर उन्नकै भय पनी उनी भै सकिन पराई
हत्तेहाल्नू हुन्न अब ,सहनुछ अतित संम्झियर
खलानको मान्छे
के यो गजल भयो???????

उल्टे बाटो हिडेपछी

अब हिड्न गाह्रो भयो उल्टे बाटो हिडेपछी
नागासिने कस्तो नाता जिन्दगीले जोडेपछी !
जिन्दगीको यात्रा मेरो कति अनौठो छ
नटुंगिने गरे यात्रा जिन्दगीले छाडेपछी !!
अभाघी को कथा पनी भुली जाने छेड भरमा
मरुभूमि भयो जिबन मायाको फुल झरेपछी !!!
मायाको भेद जान्न नपाइ जलाएछु मुटुलाई
नजानेरै एउटै उल्टे बाटो  सुरु गरेपछी i
"खलानको मान्छे "

रित्तो सडक

रित्तो सडक जस्तो बन्दै गयो जिबन
तिमीबिना सुन्ने जस्तो बन्दै गयो जिबन !!
हल्ला थियो गाउमा प्रिती हुदाको बखत
जब तिम्रो डोली निस्कियो सुनसान भयो जिबन !!
चारै तिर दोषी नजरले हेरे जस्तो लाग्छ
अशिम पिडानीलेर रित्तो ह्रयो जिबन !!
अब यो बाटोमा कोही हिदैन के कारण ले होला ?
आभाष प्रेम को सकेर खडेरी परेको यो जिबन !!
रित्तो सडक जस्तै बन्दै गयो जिबन
तिमीबिना सुन्ने जस्तो बन्दै गयो जिबन !!
"खलानको मान्छे "

जताततै अन्धकार छ

जताततै अन्धकार छ जिन्दगीमा आज
एक झल्को दुर्लब भयो जिन्दगीमा आज !
उनको माया बेगर मेरो रोकियाको यात्रा
आधी सत्ते दुख्छ सधै कलेजीमा आज !!
मिठो कुरा सुनिदैन हुरी चल्दा मनमा
अध्यारोले गाझी  छाड्यो बेहोशीमा आज !!!
मेरो जिबन तहश नहस,फुल्लोस उनको जिबन
अब नआऊ मेरो सामु   मरुभूमिमा आज
"खलानको मान्छे "

जुन भन्छ मायालु लाई

नदी जिन्दगी लाई
आफ्नो जिबन खडेरी रे
बाहार मायालु लाई
आकास जत्रो मन पनी
रित्तियाको बखत
मन भित्र चल्ने रहर
सबै मायालु लाइ !!
बर्षाले खोतलेको
कच्ची सडक जस्तो
एउटा नया आशा बोकी
भन्छ मायालु लाई
एक झार पानीमा
रुझ्दा को आनन्द
सद्धियौ को चोखो माया
दिन्छु मायालुलाई
पिरती को संसार यो
झरी पक्षी को आकाश
पुर्णिमाको जुन जस्तो
भन्छ मायालुलाई
"खलानको मान्छे"

आफ्नो त जुन नै हरायो

आफ्नो त जुन नै हरायो,सधै औसीको रात मलाई
बेसाहारा एक्लो अन्धकार काट्नु छ सधै मलाई !!
आफ्नो ,,,,,,!!!
मायाका दिन थिय सुनौला मेरो पनी अतितका
आधी हुरी संग लड्ने छैन अब तागत मलाई !!
आफ्नो,,,,!!
एउटा सानो बतासको झोक्काले भात्कियाको संसार
कम्जोर पिरतीले जलायो रूहाउदै फगत मलाई !!
आफ्नो,,,,,,!!
केवल एक छिनको साथ् मात्र नसिब भयछ त मलाई
तेही उज्यालो किरण ले बाचेछु बाकि अन्धकारै त मलाई
"खलानको मान्छे"
करीब एक बर्ष अघाडी लेखेको यो गजल जस्तो भावना गजल को चाल ढाल मा नरहे पनी फजल मानि सुइकार्नु होला ल ??????????

नेपाल मा एउटा रोग फैलिएको देखियो

नेपाल मा एउटा रोग फैलिएको देखियो
जुट्नु पर्ने ठाउमा झनै फुटेको भेटियो !
तेरो मेरो सानो ठुलो हो हल्ला भो धेरै
भाई मारी गधा पोस्ने जमात नया पाइयो !!
नेपाली को सान्ति छिन्ने मुर्दा क्रिन्ति गर्नेले
गरिब लाई नया खाडल बनायको भेटियो !!!
जन युद्द भन्थे तिनै धन युद्द देखियो
नया नया राजा हरु नया महल भेटियो !!!!
सयौ जाति भाषा भाषी फुटाएर आपशमा
सधै राज गर्ने सपना देख्ने हरु चिनियो !!!!
अझै आखा नखुले कैले खोल्ने यी आखा
पढेका स्वाठ हरुले धर्म बेचेको पाइयो !!!!!
नेपालको उन्नति को सपना बड्नेले
देश को धन लुटी लुटी बाचेको पाइयो
"खलानको मान्छे "

मलेशिया हंगकंग सिन्ह्गापुर को सपना बढ्ने धेरै भय

मलेशिया हंगकंग सिन्ह्गापुर को सपना बढ्ने धेरै भय
नेपालीको खुन पिउन नेपाली नै तयार भय
बाहुनले देश खायो,मत मंगोल भन्छ साथी
नेपालीको नेपाल मन फुटाएको धेरै भयो
को को हुनारे आदि वाशी को को हुन् रे प्रवाशी
नेपालीले नेपाललाई फुटाएको धेरै भयो
जति बादी नेता हरु तिम्रो के हो जात भन
नेपाली हो मेरो जात भुलेका धेरै भयो
बिर तिमि सपुत हौ भने माया गर नेपाल लाई
नेपाल आमा को दुध को भारा बढेको धेरै भयो
मलाइ नेपाल नेपाल जस्तो बनाउने सपना छ
थुम्का थुम्की देउरालीले प्रिती भुलेको धेरै भयो
आऊ मिलि नेपालको नेपाल गान गाउ आज
जय जन्म भुमी नेपाल नाशुनेको धेरै भयो
नेतागिरी छाडी अब कर्म गिरि गरौ अब
रगताका खोला हरु बगाएको धेरै भयो
जाति जाति लडाएर भाइ भाइ फुटाएर
सपनाले गाझिएको सस्तो नारा धेरै भयो
"खलानको मान्छे "
फेस बुक म एक जाति बादी नेताको इस्टाटस  देखेर दिक्क मान्दै  यो गजल जस्तो फजल

सुख्ख मा त सबै होलान

सुख्ख मा त सबै होलान दुख्ख मा नै सम्झिनु है
तिम्रो लागी धुलो सरी कुल्चियर अघी बढ्नु है !
अब  रोक्ने छैन तिमीलाई पापी  कुनै तगारोले
हिड्दा हिड्दै थाक्यौ भने,पुरानो स्मृति नउगर्नु  है !!
हार्यौ भने मेरो दैलो सधै खुल्ला छ तिम्रो लागी
मेरो लागी पारिजात तुलशी हौ नभुल्नु है !!
मेरो खबर नालीय पनी,तिम्रो चाशो हुन्छ मलाइ
बुद  बुद तिम्रो आशु अनमोल छ नझार्नु  है !!
शिखर लाइ तिमीले चुम्दा फेदी मा म खुशी हुन्छु
आकाशको जुन हुदा धर्ति तिर नहेर्नु है
यो"मान्छे"त जन्म जन्म तिम्रो लागी कुरी रहन्छ
कयौ जन्म बिती सके आफ्नै मन लाइ नशोध्नु है
"खलानको मान्छे "
करिब दुइ बर्ष अगाडी मैले सधियौ को प्रेमिका गुमायाको थिय !उनीसंग को बिछोड नै
एउटा लामो प्रतीक्षा बनेर पुन नया कल्प सम्म बस्नु पर्ने नियति भै रह्यो ! म प्रतीक्षा मा
नै छु

आज निन्द्रा परेन

आज निन्द्रा परेन सुत्न खोज्छु अन्जु आखामा आइ सताउँन थाल्छिन !यस्तो भयको नबोली थियन उनको फोटो हेरे मन ले स्वोधे किन के भयो बुनु ?खाली निउरियर हेरी मात्र रहिन बोल्दै नबोली
किन मलाइ सताउन याद बनेर आउने गर्छौ तिम्रो लागी मा पराई मान्छे किन ?सताउने गर्छौ ए रुपाशी ए गगनमा उड्ने परि मा धर्ति को धुलो लाइ किन सताउछौ म तिमि देखि टाडा टाडा छु धेरै टाडा
मलाइ सताउने नगर मन ले भने !पुन उठे स्वधे तिमीलाई सबै ठीकै छ !केहि गाह्रो पो पर्यो कि ?मैले मन लाइ अन्तर बेग मा स्वधे फोन गरु ?के मैले मद्दत गर्न जायज होला ?प्रश्न को भारीले थालियाको
छु बुनु म निष्पाप हुदा हुदै पनी तिम्रो घृणा को सिकार बनेको मान्छे जसले हामीलाई फटाउने कुरा गरे तीतिम्रा असल मित्र तिमीलाई मद्दत गर्लान नै मैले त तिमीलाई मुटुमा लुकाई बच्नु पर्छा अब !जल्नु
मेरो नियति हो बश सम्झेर जलिरहन्छु !!!!!!!
   तिमीलाई मेरो चाहाको गहिराइ मा लुकाउन मलाइ कसैले रोक्न सक्दैन हो तर हाम्रो बाटो छुट्टी सक्यो अब मिलन खोज्न न मनै फर्किन सक्छु न तिमिनै किनको दुइ पाइला हिड्न नपाउदै मैले बिष
पियाको थिय तिम्रो आधार बाट म तेही बिष को तापमा जलि रहन्छु सायद तिमीलाई गल्तिको महशुस भय त्यो निर्दाही समयको पल सम्झेर समय संग माफि मागौली !मेरो हकमा पनी गल्ति को ढढडा
पल्टन सक्छ म सुन्ने मा पुगेर सुन्ने छु त्यो फेहरिस्त किनको तिमीले मलाइ मुर्दा घोषणा गरी सक्यौ !
थाहा छैन मैले अन्याय गरे संगै को यात्रा मा वा माया गरे बिश्वाश गरे वा अबिश्वाश त्यो तिमीले स्वचने कुरा को !
कथाको बाकि अंश क्रमश ,,,,,

एक दिन को कुरा हो यो

एक दिन को कुरा हो यो मेरो जिबनको कुरा हो यो
उनीसंगै हुदा फेरी,इश्वोर साक्षी राखेको कुरा हो यो !
मैले जबर जस्ती गरेको थिन वाचा कसम गर्न मन्दिरमा
इश्वोर सामु उनले मलाइ सकारेको कुरा हो यो !!
मायाको डोरी कसिदै थियो,पापी नजर नपरुन जेल सम्म
दैव लागेको होइन उनीले संका गरेको कुरा हो यो !!
मेरो माया तौलियर मलाइ छाडेर जादा को पल
मैले केहि स्वधेको थिय,उल्टै आरोप लगायको कुरा हो यो !!
मेरो मन मा राज गरी मुटु मागेको कुरा हो यो
मैले आशु दिय उनलाई,मुटुमा अझै लुकाएको कुरा हो यो
"खलानको मान्छे "

कहिले काही

कहिले काही ताप बड्छ किन छात्तिमा
सम्झी काटे आधा बाटो मैले जिबनमा !!
दोष मेरो पर्देसिनु भुल ठुलो ह्रैछा
तर पनी निष्ठुरी म सबको नजरमा !!
मन सक्छु आशुले अतित ती सम्झी
यस्तै भाग्य  लेखेको खोटो कर्म मा !!
चाहेर पनी त केहि गर्न सकिन नी
दोष तिम्रो सचोहोला तिम्रो नजरमा !!
मेरो भन्नु केहि छैन दुखिया यी कुरा
तड्पी तड्पी बाचेको छु मैले पल पलमा !!
गाह्रै थियो होला तिमीलाई उड्न नपाउदा
तिमि होइन परेको हु म नै पिजडामा !!
सपनाको नगर भन्छन घर देश को मान्छे
पुगी सक्नु पर्छ काममा यहा अध्यारैमा
सपना कति थिय तिम्रा लागी कान्छी
सबै सबै अधुरा भो मेरो जिबन मा
"खलानको मान्छे "

कहिले जिबन हार

कहिले जिबन हार भयो,कहिले भयो भार
हिसाब किताब नमिलेको लेखा को के सार !
भन्दिन म मेरो बाटो बांग्गो टिन्ग्गो  थियो
सपनाले गाझियर भईन त् नी पार
राम्रो खोजे खाडलमा कति चोटी जाकिय
ठेश लाग्दा लक्षे रोझ्दै त्याग्न खोजे डर
जलाउदै मुटुलाई सेकाउथे मन
जल्दा जल्दै बैशा को कस्तो लाग्यो खार
पिरतीले थम थाम्याउथी टाडा टाडा बानी
उनको माया साचो थियो मेरो चाही भार
गर्नु  छैन भुल्ने लाइ संझा भन्ने कर
पुजिराहे सिर माराखी  मैले जिन्दगी भर !!
"खलानको मान्छे "

खाली सिउदो रित्ते मन

खाली सिउदो रित्ते मन पर्खी बशेको धेरै भयो झन्
फर्कन्छु छिट्टै भन्ने निठुरी,पर्खेरै बित्यो बैशयो  झन् !१!
गाउका संगी दौतरी छुटे,पधेरा रोधी मेलापात छुटे
एक्लो जिबन निसार बाच्दै,पर्खदै बितेछ समय झन !२!
कतिले माग्न नाआका होइन,रानी बनाइ राख्छु नभनेका होइनन
हृदय मेरो तिमीलाई दिदा फुलाझै जिबन ओइलियो झन !३!
फर्केर आऊ परदेशी प्यारा,छाडेर आऊ सपना सारा
देउ तिम्रो दुख्खका रात,बनाउछु नब  बिहानियो झन् !४!
तिम्रो साथ पाउनलाई मैले संसारै त्यागे रोयर झन्
तिमि बिनाको बिहानी मलाइ सधै मध्येरात भयो झन् !५!
सम्झेका छौ कि भुलेका छु संका के गरु है प्यारा
धड्कन ले तिम्रो गित गाउछ स्वास मा बाशी गयौ झन् !६!
खाली सिउदो ,,,,,,,,,
"खलानको मान्छे "
पुरानो डायरी बाट विन्दिया गित संग्रह को लागी लेखियको यो गजल
२००५ ,२ १७
फयान्ग्फोत जर्मनी

जो चोखा छन् त्यो योग्य छैनन यहा

जो चोखा छन् त्यो योग्य छैनन  यहा
जो योग्य छन ति चोखा छैनन यहा !१!
भिजिलान्ते हरु समेटेर हुन्छ नै के
देश लुत्नेको राष्ट्रबादी भाषण छन् यहा !२!
मर्ने मरी सके तर मार्ने आजात छन् र पो
मर्न बाट बाचेका पनी चेपिदै छन् यहा !३!
एउटै मुटु नेपालीको टुक्रा बनायर
हिमाल तराइ पाहाड छुतिउ भन्छन यहा !४!
नेपाल आमा बिहल मा छिन तेरो मेरो भन्दा
नेपालीले नेपाललाई भन्दा जाति ठुलो भने यहा !५!
मेरो त हजुर मन नै नेपाली हु पहाडे भोटे मधेशे म
माटोको टिका लगाउन देउ चैहिदैन यहा !६!
योग्य खोजुकी चोखो खोज्दै छु नेपाल जप्ने
नेपाल नेपाली माटोलाई भनि बकिछा उत्सर्ग गर्न यहा !७!
पसिनाको रोटि ले आधापेट भरी
बरु नाच्न देउ बजाई डम्फु टुगुना यहा !८!
मलाइ नेपाली भाखा मा राम्नुछ सधैनै यहा
मलाइ नेपाली मायामा बच्नुछ सधैनै यहा
"खलानको मान्छे "

कथा मिठो सारंगीको

कथा मिठो सारंगीको
भाखा मिठो हाक्पारेको
दोहारी घर मा राजी
टिउ,टिउ मुर्छनाको
नाच्ने मन घुमी घुमी
तल मिठो डम्फुको !
सोरठी मा गुमी नाचौ
रोधी बस्ने जवानीको
पानी मिठो धाराको
फुल राम्रो भिर पाखाको
मायालुले मुस्कौदा
मारुनी भै नाचेको
वाल पनको खेल मिठो
दुलाहा दुलही बनेको
जीवन धारा बगिराने
याद मिठो गाउ घरको
दसैँ तिहार चाड वाड
कुरा  मिठो दुनियाको
घर को माया कति धेरै
दुख्ख मिठो आफ्नै घरको
कथा मिठो सारंगी को
"खलानको मान्छे "

पहाड जस्तो लाग्छ जीवन

पहाड जस्तो लाग्छ जीवन मलाई यस्तो लाग्छ
थोपा थोपा पग्लियर कल्ल कल्ल बगु लाग्छ !
बिहानीको सुर्यदय हिमाली सिरमा
सुनौलो घामको रंग टिपु टिपु लाग्छ
पाहाड जस्तो लाग्छ जीवन मलाई यस्तो लाग्छ !१!
,,,,,,,,
मनमा माया उर्ली आउदा रोधी घर पुग्छु
कान्छी संग हाक्पारे भाखा गुन्न गुनाउछु
पहाडको थाप्लो भरी फुल्यो जंगली फुल
पात बजाई मेरो माया खोजु खोजु लाग्छ !२!
,,,,,,,,
स्वर्ग के हो मेरो लागी नेपाल को माटो
अनकन्टार भिर को जीवन नथाकिने बाटो
नौरंगी डाफे चरी ध्यानु चर्ने खर्क
चाहिदैन मलाई अरु यहि मेरो स्वर्ग!३!
,,,,,,,,
मेरो हिमाल जस्तै अटल चन्द्र सुर्य ध्वजा
साधा फहराउन पाउ संसार को माझ
पहाड मेरो सिर भय छाती तराइ को
जहा पुगे पनी प्यारो माया नेपालको !४!
"खलानको मान्छे "

प्लेट फर्म न्: १०

खै त मेरो पुकार बुझेकी मैले तिम्रो मौन तालाई साकारदा तिमीले किन मेरो आवहाँन नबुधे झै गर्छौ,,,,, ए मेरो भिर को गुराँश कतै तिमीमा सौ न्दर्य को घमन्ड त बडेन,,,तिमी संगैको त्यो पलाश लाई हेर त त्यो कती चन्चल छ तर सुन्दर्ताले निखारिदा पनी शु वाशले गर्दा समाज देखी पर छ किन? कुनै पन्डाको श्राप ले हो र? होईन ए मेरी गुराश,,,,,,,।
मेरो अब अशुईकार को अर्थ नै के हुन्छ र जबकी तिम्रो आवहाँन मा मैले मौनता पढ्ने कला सिकी सके! म पुरुष मा त्र होईन एक प्रेमी पनी त हु,,,,,।कसरी मलाई आरो पित तुल्याउन सक्छौ
,,,,
तिमीलाई यो कमेन्ट ज वाफ ,यो मेरो कथा प्लेट फर्म न्: १० को केही अंश मात्र ल।

उडाउला है

उडाउला है पाछेउरी तिम्रो सानो हावैले,आधी आउनु पर्दैन बैश लाई पछार्ने
सम्हाल है आफै लाई सधै  जतनले,चंचल मनयो भ्रममा फशाई लघार्ने !
उडाउला
आवेगले जल्छ मन खडेरीको प्याशी धर्ति बनी बौलाहा बनाई भौतारिदा
सबै सपनाको जुवा खेलाई मनले ,हराई दिन्छ आफै लाई रूहाउने !!
उडाउला ,,,,
उमङ्ग छायको मनलाई झरीले लुछेको पालुवा जस्तै बिक्षेद बनाई
भुमरी ले छाडेको छारो जस्तो नपरोश एउटा भेल तिमीलाई पर्खने !
तिमी चादनिको उपमा नालिउ बरु फुल बन्न मन्जुर गर जीवनभर
वासना छर्न सक्छौ संसार भर तिमीले,बाटो भुलेका हरुलाई देखाउने !
~खलानको मान्छे ~